Het is misschien wel leuk om te weten hoe ik bij de keuze van mijn logo ben gekomen. Al van jongs af aan wordt ik geïnspireerd door de natuur.

Het logo is het bijzondere insect; de cicade

Zoals de naam van het vliegje al zegt, de (zang)cicade zingt zijn eigen lied. Echter kan de cicade pas goed tot zijn recht komen bij de ‘optimale’ omstandigheden. Ik zie dit als een metafoor voor de sensitieve mensen onder ons.

De zang cicade komt veel voor in De Provence. Deze staat bekend om haar lavendelvelden, een rustgevend kruid. Het is een relaxed stukje Frankrijk dat warmte en gezelligheid uitstraalt. Ik kan zo genieten van het geluid van de zomer, het geluid van de cicades, een zalig zomerlied. Een van mijn lievelingsdieren is de cigale (zingcicade). Vooral omdat haar levensverhaal zo bijzonder is.

Zalig zomerlied

Na een lang leven onder de grond (een jaar of zes, zo ongeveer) verlaten de larven van de cigale in de maand juni de aarde om aan hun leven boven de grond te beginnen. De nimf zoekt een stengel of wortel van een boom om haar metamorfose te beginnen. De huid van de rug opent zich en dan openbaart zich het nog vochtige, groene lijf en spreidt ze de frêle vleugels uit. En dan is er de zon die het nog natte lijfje droogt. Langzaam verandert de kleur van de cicade van groen naar kastanjebruin, van zwart naar grijs. Het weke lijf wordt hard. Wanneer de vleugels goed droog zijn en stijf zijn is het tijd om uit te vliegen en zoekt de cicade toevlucht in een boom, daar waar rust en overzicht is.

De mannetjes zingen hun zomerlied: een krassend, raspend geluid. De cicale gebruikt daarvoor niet de mond, maar een ingenieus muziekinstrument, een soort tymbaal: een orgaan dat hij laat vibreren. Hoe hoger de temperatuur, hoe harder het mannetje zingt. Op hete dagen in het zuiden van Frankrijk lijkt het alsof er een heel mannenkoor optreedt. Ook hier zien we dat alles energie is en dat de natuur hier prachtig mee werkt, iets wat wij onmogelijk kunnen bedenken.

De beste zanger

Uiteraard kiezen de vrouwtjes voor de beste zanger om zich mee voort te planten. Het vrouwtje legt vervolgens haar bevruchte eitjes onder het schors van een takje. De eitjes vallen op de aarde en de larven graven zich in. Aan het eind van de zomer, sterven de volwassen cigales, slechts na een leven van een week of zes. De nimfen zullen enkele jaren ondergronds leven en voeden zich met sap van wortels. En ooit, op een mooie dag in juni zullen ze de aarde verlaten voor hun zalige zes weken bovengronds.

Kortom dit logo symboliseert hoe een ziel haar levenslied weer kan gaan zingen…