De mooiste parels liggen het diepst

De mooiste parels liggen het diepst

Mijn ervaring als alleengeboren tweeling (AT)

Hoe ik de verborgen parels uiteindelijk wist te vinden

Wat opvallend was in mijn jeugd was dat ik de grootste moeite had met afscheid nemen. Van mensen, dieren, plekken, spullen… Voor mij was het destijds onverklaarbaar, waarom ik zo’n moeite had met loslaten. Zo gingen we met ons gezin jaarlijks op vakantie naar verschillende plekken in Oostenrijk. In een week tijd had ik al een band opgebouwd met de eigenaren van een pension/hotel. Bij vertrek en tijdens de terugreis naar Nederland was ik verdrietig, voelde ik de pijn van loslaten. Ik was ontroostbaar. De eerste keer dat ik dit bewust heb ervaren was ik ongeveer acht jaar oud.

 

connectie met mercedes

(Heilige drie-eenheid)

Mijn vader en ik hadden een passie voor auto’s. De Mercedes was onze favoriet, een gedeelde interesse. Ik weet nog goed dat ik op een dag thuis kwam en onze auto was verkocht. Ik had geen “afscheid” kunnen nemen, wat was ik boos op mijn vader. Dit duurde soms nog dagen, voordat ik hier weer bovenop was. Het was een worsteling om de boosheid te kunnen doorvoelen. Waarom had ik toch zo’n moeite om de auto los te laten? Ik begreep er helemaal niets van. Later kwamen de antwoorden…

 

Leven met de rem erop

Rond mijn vijftiende ontwikkelde ik een eetstoornis; anorexia. In die tijd was ik onwetend en onbewust waarom ik met deze ziekte te kampen had. Sterker nog, het drong niet tot mij door dat ik ernstig ziek was. Inmiddels is mij bekend dat veel alleen geboren tweelingen dealen met de ziekte van de dood; het onbewuste verlangen naar de ander.

Als ik nu terugkijk op deze periode lijkt het net of er een zware deken over me heen lag. Een periode waar ik de connectie met mijn hart compleet verloren was. Rond mijn twintigste herstelde ik van anorexia. Stap voor stap ging het weer beter met me. Totdat mijn vader plotseling overleed, ik was toen drieëntwintig jaar. Vanaf dat moment ben ik in een depressie geraakt. De verlieservaring in de buik van mijn moeder werd met deze gebeurtenis enorm getriggerd. Ik had het gevoel dat ik leefde met de rem erop, alsof ik gevangen zat in iets waaruit ik niet los kon breken…

 

Het missende puzzelstukje

Bij het aangaan van langdurige liefdesrelaties mocht ik telkens ervaren hoe intens het hartzeer voor mij was als de relatie over ging. Een onverdraagbaar gevoel van leegte en eenzaamheid. Gelukkig kwam het boek Verloren tweelinghelft in 2011 op mijn pad. Ik was toen vijfentwintig jaar. Dit heeft mij veel waardevolle inzichten gegeven. Omdat ik op dat moment midden in een rouwproces zat om het verlies van mijn vader was het op dat moment niet direct dé oplossing, maar wel een belangrijk puzzelstukje.

 

Deep dive

Mijn ontwaking is destijds gestart. Diepe dalen, hoge pieken. Een ware rollercoaster waar ik door heen mocht gaan. Daardoor werd mijn missie steeds helderder. Mijn hart wist wat de bedoeling was voor mij, echter mijn lichaam werkte niet mee en bracht mij tot stilstand. Dit gaf mij de kans om kritisch zelfonderzoek te doen. Zo ging ik mijn chronische klachten onderzoeken en de invloeden van buitenaf daarop. Ik raakte teleurgesteld in de reguliere zorg, zowel als cliënt en in mijn werk als verpleegster. Mijn bioritme was totaal verstoord geraakt en ik had het gevoel dat ik mijn autonomie weg gaf. Ik moest het anders gaan doen!

Onlangs ontdekte ik het boek: Ik wou dat ik twee hondjes was. Nu was ik er daadwerkelijk aan toe om aan de slag te gaan mijn ongeboren tweeling zus én broer te herkennen en erkennen. Het boek kwam precies op het juiste moment op mijn pad.

Dit heeft bevrijdend gewerkt voor mij, het missende puzzelstukje had ik hiermee teruggevonden. De ‘zware deken’ loste zachtjes op en ik kon steeds meer de stappen zetten die nodig waren om mijn missie te vervullen; liefdevolle ondersteuning bieden aan het ontwaken van de mensheid.

 

De mooiste parels liggen het diepst

Als kind creëerde ik graag mijn eigen wereld waar ik me terug kon trekken. Later werd mij steeds duidelijker waarom ik het nodig had om mij af te zonderen in de landerijen, de stilte. Dankzij het pad wat ik mocht bewandelen ben ik gevormd tot wie ik nu ben. Van nature ben ik altijd al sterk verbonden geweest met de natuur en mijn intuïtie; mijn opgedane ervaringen en eigenwijsheid zijn dan ook de meest essentiële tools geweest voor de weg naar herstel.

Dat er op eigen kracht veel mogelijk is weet ik als geen ander. Ik heb geleerd dat er kracht in kwetsbaarheid zit. Meer ervaren (open staan) in de wereld betekent voor mij dat ik dit als een gave kan inzetten. Zo zie ik bijvoorbeeld snel het geheel en kan ik makkelijk verbanden leggen. Door het meemaken van o.a. verlieservaringen kan ik mij goed inleven in de ander. Dat is betekenisgeving. Door veel dieptepunten mee te maken ben ik ‘gerijpt’ om stevig te kunnen staan in de wereld. Zo hebben de ervaringen mij geholpen om te groeien en uit te zuiveren naar mijn meest pure, ware Zelf.

Stap voor stap heb ik de weg naar binnen gemaakt om uiteindelijk de verborgen parels te mogen vinden. Niet in de buitenwereld, waar ik ze dacht te vinden, maar diep in mezelf.

De mooiste parels ontdek je door eerlijk te zijn naar jezelf; elke dag weer. Het is een doorlopend, organisch proces wat bovenal confronterend is. Uiteindelijk werkt het bevrijdend, voor jezelf en je omgeving. Tal van hooggevoelige mensen heb ik al op weg mogen helpen naar het vinden van innerlijke rust en stabiliteit in het dagelijkse leven.

Fotocredits: Pauline Kuiper

Volledig in verbinding met de bron

Volledig in verbinding met de bron

Dit is een vervolg op mijn blog van 29 september 2020. Dokter Hans Reijnen over vitamine B12.

In de praktijk kom ik vaak mensen tegen die een tekort hebben aan deze vitamine. Er is een verband tussen hoogsensitiviteit en een vitamine B12-tekort. Mensen die een vegetarische en lactosevrije leefstijl hebben kampen ook vaak met een tekort en slikken hiervoor dagelijks een supplement. In de periode dat ik nog onbewust in een overlevingstand verkeerde, kampte ik zelf met een vitamine B12-tekort waardoor ik last kreeg van onverklaarbare lichamelijke en geestelijke klachten. Na járen kwam ik er pas achter dat vitamine B12 dus zó belangrijk is.

Gelukkig heb ik zelf een medische achtergrond en na onderzoek bleek ik dus een vitamine B12 tekort te hebben. Veel artsen en laboratoria houden een te lage ondergrens aan, waardoor ik geen erkenning kreeg van mijn klachten.

Er viel weer een belangrijk puzzelstukje in het grotere geheel; vitamine B12 tekort komt vaak voor bij alleen-geboren tweelingen en hangt samen met een levensthema, namelijk bestaansrecht. Er niet mogen zijn op aarde. Je leven niet volledig kunnen leven.

 

Een vergeten véél doener voor lichaam en geest

Vitamine B12 is onder andere nodig voor de vorming van rode bloedcellen en de synthese van het DNA. Het speelt een cruciale rol in het goed functioneren van het centrale en perifere zenuwstelsel en immuunstysteem. De piepkleine B12 moleculen vervullen een belangrijke rol in duizende chemische reacties die noodzakelijk zijn om onze weefsels en organen op te bouwen, het voedsel dat wij eten om te zetten in energie, afvalstoffen uit ons lichaam af te voeren, ons lichaam te beschermen tegen infecties, beschadigde onderdelen te herstellen en onze cellen met elkaar te laten communiceren. Door de synergie met foliumzuur en vitamine B6 wordt deze combinatie vaak gebruikt voor het verlagen van het homocysteïne gehalte van het bloed. Wanneer dit gehalte te hoog is dan bestaat er grotere kans op hart- en vaataandoeningen en de ziekte van Alzheimer.

Bronnen van vitamine B12 zijn: rundvlees, lamsvlees, wild, gevogelte, orgaanvlees, varkensvlees, vis, schaal en schelpdieren, melkproducten en eieren. Vitamine B12 tekort komt voor bij alle leeftijdsgroepen. Baby’s, kinderen, jongeren, middelbare leeftijd en ouderen. In de dagelijkse praktijk bij therapeuten wordt gemeld dat 80 tot 90% van de mensen met chronische klachten een veel betekende vermindering van klachten ondervinden bij toediening van B12. Bij een tekort aan vitamine B12 kan minder DNA worden aangemaakt, dat nodig is als lichaamscellen zich vermenigvuldigen.

 

effecten van B12-tekort

Vooral bloed- en zenuwcellen vermenigvuldigen zich snel, en daar zijn de effecten van een tekort dus het eerste te merken. Een tekort kan leiden tot bloedarmoede en schade aan het zenuwstelsel. Vitamine B12 heeft invloed op het homocysteïne gehalte in het bloed. Een hoog homocysteïne gehalte wordt in verband gebracht met de ontwikkeling van Alzheimer en hart- en vaatziekten. Een bepaald soort bloedarmoede, pernicieuze anemie wordt veroorzaakt door B12-tekort. Dit is een auto-immuunziekte, ook wel ziekte van Addison-Biermer genoemd, waarbij antistoffen tegen de intrinsieke factor en of pariëtale cellen in de maag worden geproduceerd. Een andere aandoening door een B12-tekort is een gecombineerde strengziekte met neurologische symptomen door aantasting van de spinale achter- en zijstrengen, perifere zenuwen en de nervus opticus. De ziekte uit zich door sensibiliteitsstoornissen (het niet meer voelen van pijn, kou, warmte of tast of juist een versterking) en ataxie ( neurologische coördinatiestoornissen).

 

Waaraan merk je dat je een B12-tekort hebt?

Neurologisch:

  1. Tintelingen, doof gevoel, brandend gevoel in de armen, benen, handen, voeten, zenuwpijn, uitvalsverschijnselen
  2. Concentratiestoornissen, geheugenproblemen
  3. Afasie: niet op de juiste woorden kunnen komen, verkeerde woorden gebruiken
  4. Ataxie: onverklaarbaar vallen, of ergens tegenaan lopen,
  5. Verminderde pijnbeleving, verslechterde reuk en smaak

 

Psychisch:

  1. Depressie, nervositeit, geïrriteerdheid, prikkelbaarheid, stemmingswisselingen, gedragsveranderingen, apathie
  2. Dementie, verwardheid
  3. Psychose, paranoïa, hallucinaties

Fysiek:

  1. Spierpijn en krachtsverlies
  2. Gewrichtsklachten
  3. Vermoeidheid, slaperigheid, zwakte
  4. Glossitis (ontstoken tong), gevoelige mond
  5. Misselijkheid, verlies van eetlust, gewichtsverlies
  6. Kortademigheid, benauwdheid, hartkloppingen
  7. Duizeligheid
  8. Bleekheid van de huid
  9. Impotentie
  10. Onvruchtbaarheid
  11. Haaruitval
  12. Veranderingen in gezichtsveld, wazig zien
  13. Darmklachten
  14. Incontinentie en / of vaak plassen
  15. Hoofdpijn
  16. Abnormale reflexen
  17. Spiertrekkingen en spierkrampen
  18. Oorsuizen

Actieve opname van vitamine B12 gebeurt in de darm via specifieke receptoren. Deze receptoren binden alleen vitamine B12, wanneer dat eerst is gebonden aan intrinsieke factor, die zich in de maag bevindt. Het opnamepercentage van vitamine B12 neemt af bij toenemende inname.

 

oorzaken b12-tekort

Er bestaan vele oorzaken voor een tekort aan vitamine B12 deze kunnen worden onderverdeeld in 4 categorieën;

  1. Verminderde inname (vegetariërs / veganisten)

  2. Een gestoorde opname

  3. Aangeboren stoornissen in de B12-stofwisseling

  4. Overige oorzaken.

De meest voorkomende oorzaak is een verstoorde opname in het maag-darmkanaal. Vitamine B12 wordt in het laatste deel van de dunne darm opgenomen. Het probleem wordt echter al eerder veroorzaakt: in de maag. Vitamine B12 wordt gekoppeld aan de stof ‘intrinsieke factor’. Intrinsieke factor is een bestanddeel van maagsap, dat geproduceerd wordt door het maagslijmvlies. Wanneer het maagslijmvlies beschadigd is, ontstaat er op den duur een vitamine B12-tekort, omdat het lichaam geen maagzuur, pepsine en / of intrinsieke factor kan aanmaken. Het tekort ontwikkelt zich meestal sluipend.

Andere oorzaken van een B12-tekort zowel bij volwassenen, kinderen en zelfs baby’s kunnen te maken hebben met een belasting van parasieten, het langdurig gebruik van maagzuurremmers of maag- of darmoperaties, candida, Leaky gut syndroom, auto-immuunziekten, lever- en galblaas problemen, medicatie gebruik (o.a. methotrexaat en antibiotica), stofwisselingsstoornissen, gebruik van alcohol.

 

 Je hebt in 2007 en 2008 vijfhonderdveertig mensen in je praktijk nauwkeurig gevolgd in een onderzoek. Wat waren de belangrijkste uitkomsten?

Dat het veel vaker voorkomt dan we doorhadden. Tien tot vijftien procent van alle mensen heeft een B12-tekort. Boven de vijftig is dat vijfentwintig procent en van alle geriatrische patiënten (alle 65-plussers met chronische klachten) tweeënvijftig procent! Een tweede ontdekking was dat het veel meer symptomen heeft dan dat er van oudsher aan worden toegekend. Ik schat nu dat er minstens veertig functies op allemaal vitale onderdelen samenhangen met B12. Dat zijn er veel meer dan we van oudsher kennen. Daarbij komt dat we dit dertig jaar geleden aardig in beeld hadden, maar nu zijn we het bijna geheel kwijt. Het is een vergeten ziekte.

 

De klassieke geneeskunde zegt: eenmaal een tekort, altijd een tekort. Maar jij zegt iets anders

Klassiek gezien is allergie niet te genezen, laat staan auto-immuunproblemen. Auto-immuunproblemen kun je alleen maar temperen. Je krijgt regulier allerlei middelen om de over-functie van het immuunapparaat plat te gooien en dat werkt. Dat werkt, zeg ik altijd, maar dat geneest niks.

Ja, dus allergieën zijn klassiek niet te genezen, auto-immuun problemen al helemaal niet. Terwijl ik dat in mijn natuurgeneeskundige praktijk voortdurend wél doe. Maar ik zeg nu altijd maar, je moet er vanuit gaan, áls je het hebt, heb je levenslang, tenzij je een arts of hulpverlener vindt die allergie of auto-immuniteit tóch weet te genezen. Dat is niet omdat ik iedereen naar de mond wil praten, maar omdat ik de ervaring heb eerst aan de linkerkant en nu aan de rechterkant en dat dit droge feiten zijn.

 

Je zegt dat bij vijfenzestig procent van de mensen een B12 tekort ook andere auto-immuun problemen aanwezig zijn

Ik heb in mijn praktijk gezien dat twee derde van de B12-ers ook een pancreasinsufficiëntie hadden (de alvleesklier schiet dan tekort in het aanmaken van hormonen en enzymen). Dus dat ze óók antistoffen aanmaakten tegen de exocriene pancreascellen.

Terwijl- en dan hebben we weer een probleem – dat een ziekte is die in de klassieke geneeskunde niet op de kaart staat. Wij als humane artsen wisten niet dat dat bestaat. Dat er een auto-immuunziekte is die de spijsvertering plat legt. Terwijl de dierenartsen het wel kenden. Toen ik het tegenkwam, ging ik graven in mijn kennis van tijdens mijn universitaire studie. Daar kwam het alleen naar voren in combinatie met de taaislijmziekte. Dan is de insufficiëntie een secundair gevolg van het feit dat alle exocriene klieren (zorgen voor afvoeren en uitscheiding) slecht werken.

Maar ik heb ontdekt dat er een primaire aandoening bestaat die de exocriene pancreasfunctie ondermijnt, auto-immuniteit. Ik geloof als ik het even uit mijn hoofd mag zeggen, dat zeven procent van de mensen uit mijn onderzoek ook een schildklierprobleem had.

En dan zeg jij, als je B12-niveau oké is, dan gaat die auto-immuniteit weg?

Ja, als ik die megadosering geef, dan hou je op om antistoffen te maken tegen alles waar je allergisch voor was en tegen de eigen organen, en dan herstelt jouw afweer tegen virussen, bacteriën en schimmels. Je eigen herstel wordt zó geactiveerd dat je weer in staat bent om je eigen vloer aan te vegen. Binnen twee maanden heb je energetisch alles weer op de rit, daarna duurt het nog drie á vier maanden om ook fysiek verbetering te ervaren. Dat is wat ik hier continu loop te registreren.

 

Ik concludeer dan dat B12 een heel grote rol speelt voor je immuunsysteem

Juist. Dat is zo. Het is een immuun modulator, zo zou je hem kunnen noemen. Dus, en daar heb je het, als hij aanwezig is, dan functioneert alles goed. Als B12 er niet is, dan krijg je allerlei immuun problemen. Waarmee niet gezegd is dat B12 altijd de oorzaak van alle immuun problemen is hè! Nee, want er zijn nog tal van andere factoren die ook immuun-ondermijnend werken. Kijk, nou ga ik mijn eigen verhaal een klein beetje afzwakken omdat ik weet dat ik niet moet roepen dat B12 alles oplost, want dat is niet altijd en niet voor iedereen zo. Het moet geen panacee (een middel dat voor alles werkt, vert.) worden.

Wat heeft de ziel met B12 te maken?

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik geloof in de eenheid van lichaam, geest én ziel. De ziel is dat wat nooit vergaat, de ziel die blijft bestaan. Dus ook als jouw fysieke lichaam afsterft, dan gaat jouw geest, nou daar ben ik ook nog niet helemaal uit, of die geest dan ook mee terug gaat naar boven, maar de ziel is onsterfelijk, die gaat altijd door. Ik geloof in de eenheid van alle drie. Terwijl ze in de klassieke wetenschap genoeg hebben aan twee. Omdat die ziel niet onder een microscoop zichtbaar is, noemen ze het ook het ‘mind-body problem’. Maar voor mij staat het vast dat er een derde tussen hoort, de ziel. En hieruit volgt dat allen wanneer die ziel er op een goede manier tussen zit, er pas sprake is van een goede stofwisseling, letterlijk tussen de materie en de niet-materie. In de stof en weer terug.

Heel veel B12-ers hebben een incarnatie problematiek, dat wil zeggen de ziel zit er niet goed tussen. Het lukt ze niet om volledig ja te zeggen tegen dit leven in dit fysieke lichaam in het hier en nu en op deze aarde. Het zijn hooggevoelige oude zielen die een grote verbinding hebben met boven, die zijn dus heel goed aangesloten met de hemel of de ‘Great Spirit’ en die voelen dat als ze ja zeggen tegen dit leven, tegen dit lichaam, dat dit zo beperkend is.

Voor hen voelt dit niet goed zo, het voelt als een kerker, ze hebben er geen zin in, want daarboven voelt alles vrij. En het tweede wat voor hen moeilijk is, ze hebben een hoogontwikkeld bewustzijn en zijn dus veel wakkerder dan de rest. En daardoor hebben ze zo gruwelijk veel last van alle ellende die in de wereld zichtbaar is waardoor ze dit haast niet kunnen aanzien. Dus ook dat is een reden om niet ja te zeggen tegen dit leven. Ik nodig die zielen dus uit om ja te zeggen.

Nou zeg je, zeg maar ja tegen dit leven, maar dat is toch niet iets wat je zomaar kunt doen?

Nee, dat is ook niet zo gewoon, dat klopt. Als ik dit heb uitgelegd aan mijn cliënten zeggen veel van hen: “Nou dan zeg jij mij maar eens hoe ik dit moet doen. Waar zit die knop dan?”En toch lukt het. In feite is het nog meer dan dit. Het gaat over de dualiteit overstijgen. Het gaat over eenheid vinden. Dus de kunst is om steeds vaker in eenheid met jezelf te leven, om de rust en eenheid in je hart te vinden, maar ook de vrede. Dan heb je de vrede en dan hoef je ook niet meer al die problemen op te lossen want dan ben je één met de Grote Geest. Ik ben ervan overtuigd dat we nu door de kosmische veranderingen die er optreden een kwantumsprong naar boven doormaken en allemaal enorm gefaciliteerd worden om nu wél voor elkaar te krijgen wat we al die tijd niet voor elkaar kregen: om die eenheid te vinden in je eigen hart.

Als je volledig met een open hart aanwezig kunt blijven, ook bij alle ellende in de wereld zonder dat je meent dat alles meteen opgelost moet worden. Als je over niemand meer hoeft te oordelen en als je inziet dat slechts iedereen onderweg is om te leren. Dan ben je de dualiteit overstegen en kan je leven vanuit eenheid.

 

Maar daarvoor heb je wel voldoende B12 nodig?

“Ja dat klopt wel, zoals ik er tegenaan kijk. Ik denk dat ieder mens en die kan nóg zo spiritueel zijn al hij / zij wil – die een B12 tekort heeft en die dit nog niet bij zichzelf beseft, er nooit in zal lukken. Dan word je én niet gezond in fysieke zin, maar dan ga je ook die eenheid in je hart niet vinden, dat denk ik. En het is natuurlijk wel bizar – dat vind ik zelf ook wel een lastige hoor – dat ik hier op een stoel zit en zo’n aanmatigend standpunt inneem. Want eigenlijk zeg ik, je moet eerst bij Hans Reijnen langs, anders komt het niet goed. Maar het stomme is dat ik het geloof. En niet dat het je anders niet lukt, want je wordt nu sowieso geholpen door de kosmos: wat eerst tien jaar duurde hoeft nu maar twee jaar te duren. Maar het is toch veel fijner als je gewoon je B12 neemt en je het nog sneller voor elkaar krijgt.

 

Waarom lukt het niet om dit belangrijke B12-verhaal binnen de klassieke geneeskunde op de kaart te zetten?

Het goede nieuws komt uit de ‘verkeerde’ hoek. Ik ben een kwakzalver volgens hen. Het is een groot verhaal, het is een ingewikkeld verhaal en de resultaten zijn veel te mooi. Ik was in het begin zó enthousiast dat ik dacht dat we het morgen of tenminste volgend jaar allemaal door hadden moeten hebben en ik zie nu dat sowieso niet gaat lukken daarom ga ik ook een toontje lager zingen. Het heeft gewoon zijn tijd nodig en dan komt het wel. In het begin was ik er zo vol van en overenthousiast. Maar daar heb je het, hoe enthousiaster ik ben, des te eerder mensen denken van ja, ja, als er een kwart van waar is, is het al veel. Zo zitten wij in elkaar.

 

Maar je zei ook eerder dat het in de boeken van de opleiding staat en dat het een vergeten ziekte is

Vergis je niet, tachtig procent van wat ik nu durf te beweren is volkomen nieuw. Al die symptomen die erbij komen, hoe de diagnostiek bedreven moet worden, het feit dat je geen hydroxocobalamine moet geven maar methyl en dan ook nog in zo’n hoge hoeveelheden is vloeken in de kerk voor de meesten. Ik ga veel te hard. Dus had ik nou maar één of twee dingetjes gehad en had ik dat dan dubbelblind onderzocht en daar een prachtig artikel over geschreven en had ik dat dan slaafs en braafs ingestuurd bij de Lancet of het NTvG. Dan waren zij het ook gaan onderzoeken en als zij het dan óók zien, dán pas is het waar. Nou ja, dat heeft Reijnen niet gedaan.

 

Hoeveel mensen die bij jou komen met een B12-tekort zijn na een behandeling genezen van hun B12-tekort?

Vijfennegentig procent.

 

Heel veel B12-ers hebben een incarnatieproblematiek, dat wil zeggen: hun ziel zit er niet goed tussen

Dit verhaal  is gekoppeld aan de transitie van de mens naar een nieuw bewustzijnstijdperk. Sommigen die terugvallen, je zou dan zeggen, zie je wel toch weer een terugval het heeft helemaal niet geholpen. Terwijl er iets heel anders speelt. Het is een zielsprobleem en niet langer een fysiek probleem.

 

Kan het toch niet een terugkerende auto-immuniteit zijn?

Die auto-immuniteit keert niet terug, maar ze krijgen een terugval omdat ze door een intens innerlijke transformatieproces gaan waarbij hun DNA gereactiveerd wordt. En dan heb je wel twintig tot zestig keer meer B12 nodig dan vroeger. Dat kan je niet via voeding verkrijgen, dus krijg je weer een tekort. Dat is een totaal andere reden.

DNA-reactivering?

Onder de microscoop hebben wij maar twee DNA-strengen terwijl wij in spiritueel landje ervan uitgaan dat wij al ooit twaalf DNA-strengen hadden. Op energetisch niveau zijn er 13.000 jaar geleden tien strengen gedeactiveerd. Dat past overigens bij het klassieke inzicht dat zegt dat wij maar vier procent van ons DNA gebruiken en zesennegentig procent van ons DNA wordt dus junk-DNA genoemd. We zouden ook maar vier procent van onze hersencellen gebruiken. Hetzelfde verhaal. Dus als we dadelijk al onze strengen gaan gebruiken, moet je eens kijken waartoe we dan allemaal in staat zullen blijken te zijn. Dan gaan we die kwantumsprong naar boven doormaken.

 

Hoe moet ik me nu voorstellen dat DNA-strengen energetisch worden geactiveerd of gedeactiveerd?

Dat kan ik me ook niet voorstellen, dat gebeurt allemaal in het niet-materiële, dat kunnen wij nog niet waarnemen. Maar ik ben niet de enige die dit zegt, en waarom? Omdat ik zie en ervaar dat het waar is wat ze zeggen. Ik zie dat iemand gisteren nog maar twee DNA-strengen had en volgende week of over twee weken tien of twaalf geactiveerde strengen.

 

Maar hoe zie je dat?

Dat test ik weer. Dat kan ik allemaal meten met mijn bio-tensor. Je ziet dat de mensen als het ware helemaal opbloeien. Daar waar ze voor die tijd een soort van aarzeling en twijfel hadden om volledig ja te zeggen tegen dit leven, zie je ze ineens zeggen: “wow, nou heb ik er zin in!”

 

Je zei dat veel mensen met een B12-tekort ook wel problemen hebben op het psychische vlak

Jazeker, velen. Overmatige angst, spanning, depressiviteit, depersonalisatie. Ze verliezen hun glans, ze zijn nog maar een schim van zichzelf.

 

En dan geef jij B12 en dan worden die strengen weer geactiveerd, zeg jij. Het zou ook kunnen zijn dat ze zich gewoon weer even opgekrikt voelen

Nee, ik verwacht dat die verandering blijvend is. Vaak zie ik enorm grote verschillen en ik heb nog nooit iemand die deze ‘jump’ heeft gemaakt, zien terugvallen, hooguit tijdelijk. Vroeger moest ik het puur hebben van kennis en ervaring. En sinds ik meet en dat heel erg in de vingers heb gekregen, kan ik mijn intuïtie en mijn hogere zintuigen ook inzetten en dan helpt God mij een handje om dat te mogen zien. En het stomme is dat ik soms ook denk: wat ben ik toch een eigenwijze sodemieter, hoe kan het nou in godsnaam allemaal.  Maar ik heb het geluk dat negen van de tien keer de dingen die ik ingezet, echt helpen. Nou, en dan zie je hoe fraai het in elkaar zit. Omdat het zo’n levend bewijs is. Je ziet mensen die zichzelf in het verhaal herkennen en die zeggen: “hier heb ik twintig jaar op zitten wachten om dit te horen want dit ben ik”. En dat maak ik hier aanhoudend mee.

Bron: vakblad voor natuurgeneeskundig therapeuten: Gezondheid, Change

Jaar: 2012

Belangrijke noot: Inmiddels heeft Hans Reijnen geen praktijk meer. Indien je interesse is gewekt en je behoefte hebt aan een meting is bio resonantie van harte aan te raden.