Een beetje laat verslag, maar beter laat dan nooit. Drie maanden reisde ik alleen door Mexico heen (eind januari t/m eind april) een ware deep dive met mezelf. Voor de afwisseling bezocht ik natuurlijk ook de buitenwereld. De jungle, het binnenland van Mexico, de kust van de Cariben. Terwijl ik op prachtige paradijselijke plekken kwam ging ik tegelijkertijd door een dark night of the soul.

Isla Mujeres

Op internet is veel te lezen over dit eiland, vlakbij de moderne grote badplaats Cancún. Isla Mujeres betekent Woman Island, was oorspronkelijk een aan de godin Ixchel gewijdde heilige plek van de Maya’s. Een “vrouwen eiland” dus.

Wat er geschreven wordt over dit eiland dat voelt voor mij persoonlijk niet als de waarheid. Men schrijft bijvoorbeeld dat “vanwege de vele vrouwenbeelden die de Spanjaarden hier aantroffen gaven ze het eiland de naam Isla Mujeres”. Waarom voelt dit voor mij persoonlijk niet als de waarheid?

Collectief litteken

Laten we niet vergeten dat de Spaanse kolonisten het Azteekse Rijk veroverde. Waarbij de gehele Maya cultuur werd uitgemoord. Dit was een zeer belangrijk onderdeel van de Spaanse kolonisatie in Amerika. De komst van de Spanjaarden betekent het einde voor het Azteekse Rijk. De campagnes tegen de Azteken werden geleid door de conquistador Hernán Cortés. Waarom werden de Maya’s afgeslacht door de kolonisten? Ego en macht. De natuurvolkeren moesten onderdrukt worden omdat de kolonisten macht en controle wilden. Hier ligt de oorsprong van de moderne tijd, waarin we steeds meer vergeten zijn wie werkelijk onze voorouders zijn.

Wat is de werkelijke betekenis van “Women Island”?

In de tijd van de maya’s gingen mensen naar Isla Mujeres voor genezing. Vrouwen eiland. Er werden hier ceremonies en genezingsrituelen gedaan om, met name vrouwen te genezen. Dat is de waarheid die ik van een dierbare local uit Cancún te horen heb gekregen. Deze vrouw is geboren en getogen in Mexico en ik mocht een fantastische tijd met haar hebben. De meeste mensen die ik in Mexico mocht ontmoeten zijn zeer gastvrij. En tegelijkertijd is het collectieve energetische litteken van de slachtpartij van honderden jaren geleden nog aanwezig in de mensen hier. Ik zie het aan ze hoe ze zich gedragen, ik hoor het in hun stemmen en de verhalen. Het grijpt me en laat me niet meer los.

immense schoonheid

Het is voor mij onbeschrijfelijk wat dit eiland bij mij heeft losgemaakt. Het zien van het heldere water tijdens de boottocht naar het eiland ontroerde mij enorm. De immense schoonheid was zo overweldigend, met de Mexicaanse muziek en vooral veel locals op de boot. Ook de dankbaarheid die ik kon voelen voor Katia, een geweldige vrouw die mij de mooie plekken in de omgeving heeft laten zien. Eenmaal aangekomen op het eiland, bij het zien van de rotsen en het voelen van de energie, het afstemmen op wat hier zich ooit heeft afgespeeld bracht ik een diep verdriet in mij naar boven. Een vreemde gewaarwording terwijl er zoveel paradijselijkheid is, als een paradox.

Dark night of the soul

Soms loop je in het leven tegen zaken aan die hard en confronterend kunnen zijn. Op zo’n moment ga je alles in twijfel trekken. Alles wordt opgeschud en op z’n kop gezet. Wat je ervaart zijn twijfels, angsten en een diep gevoel van eenzaamheid. Dit wordt in de spiritualiteit ook wel dark night of the soul genoemd.  Het is als een spirituele groeipijn waarbij je het onbekende dient te omarmen. Wat er eigenlijk gebeurt is dat het universum je gaat ‘strippen’ tot je kern. Zodat je daarna opnieuw kunt opstaan als een Feniks die oprijst uit zijn as. Dit proces kan heel pijnlijk zijn. Echter het is pijn met een doel. Het is een Goddelijke snoei die wegsnijdt wat je niet nodig hebt, om ruimte te maken voor nieuwe groei, namelijk naar onvoorwaardelijke liefde voor jezelf.